Inleiding
Voor mijn eindwerk fotografie koos ik een onderwerp dat mij diep raakt: de winterse MTB-strandraces aan de Belgische kust. Dit is geen gewone sport. Het is een gevecht tegen de elementen, een strijd tussen mens en natuur, tussen kracht en overgave. In de kou, de regen, door zand en over glibberige golfbrekers zag ik meer dan alleen sport: ik zag karakter, doorzettingsvermogen en passie. Mijn camera werd mijn metgezel in dit verhaal.
Concept en Doel
Mijn doel was niet enkel om de actie vast te leggen, maar om de sfeer te vangen. De renners die kromgebogen over hun stuur ploeteren door nat zand. Het opspattende zeewater. De druppels op brillen, de modder op benen. Ik wilde tonen wat deze sport écht betekent — de eenzaamheid op het lege strand, de concentratie bij een technische passage over een obstakel, het pure doorzettingsvermogen.
Werkwijze
De opnames maakte ik op meerdere racedagen tijdens het winterseizoen 2024–2025. In de vroege ochtenden en late middagen, vaak bij guur weer. Mijn uitrusting moest bestand zijn tegen regen en zand: ik gebruikte een weerbestendige spiegelreflexcamera met een 70-200mm telelens voor actie op afstand, en een groothoek voor close-ups en sfeerbeelden.
Techniek en Keuzes
Ik koos bewust voor natuurlijk licht. Het diffuse licht van een bewolkte hemel accentueerde de sombere maar krachtige sfeer. De foto's zijn voornamelijk in kleur, maar met een koele tint, om de kou voelbaar te maken. Beweging, modder, regen – het mocht ‘vuil’ zijn. Juist daarin vond ik schoonheid.
De Obstakels als Symboliek
Golfbrekers, diepe zandstroken, windvlagen – ze zijn meer dan obstakels. In mijn werk staan ze symbool voor de hindernissen die sporters én wij als mensen dagelijks tegenkomen. Hoe de renners hiermee omgaan, fascineert me. Elke sprong, elke slip, elke doorgang vertelt een verhaal van mentale kracht.
Mijn Persoonlijke Verbinding
Deze fotoserie is doordrenkt met mijn liefde voor de sport en de renners. Zelf samen met een mountainbiker en fan, ken ik de geur van nat zand, het geluid van kettingen in de regen, de pijn in je benen na een zware rit. Tijdens het fotograferen voelde ik me geen buitenstaander, maar een deel van het geheel. Elk moment achter de lens bracht me dichter bij de essentie van deze wereld.
Conclusie
Mijn eindwerk is een ode aan de renners, maar ook aan mijn eigen passie voor fotografie. Het laat zien dat schoonheid niet alleen zit in zonlicht en glimlachen, maar ook in strijd, in modder, in kou. Dit eindwerk is mijn visuele liefdesbrief aan de sport, en aan de menselijke kracht die erin schuilt.
